Nova studija otkrila: Civilizacija doline Indus je starija od drevne egipatske civilizacije

Prema najnovijoj studiji, civilizacija drevne doline Indus je stara oko 8.000 godina i starija je i od drevne egipatske i od mesopotamijske civilizacije.

Istraživači su već smatrali ovu civilizaciju za jedno od starijih, ali nisu verovali da je ona najstarija od svih poznatih civilizacija.

Pored toga što fascinira svojom starošću, ova drevna civilizacija pruža i informacije zašto je došlo do njenog raspada.

Istraživači Arheološkog zavoda Indije i Instituta arheologije u Indiji su skupili veliki broj delova keramike i životinjskih kostiju u Birani na severu države i podvrgli ih datiranju ugljenikovim izotopom.

Oni su takođe koristili metodu optički stimulisane luminiscencije (OSL) kako bi otkrili da li su klimatske promene bile glavni razlog propasti civilizacije iz doline Indus.

Oni su na osnovu datiranja ugljenikovim izotopom utvrdili da je naselje u Birani najstarije naselje na indijskom supkontinentu.

Iako je potrebno sprovesti još mnoštvo testova, nova studija jasno ukazuje na to da je civilizacija doline Indus starija od drevne egipatske i mesopotamijske civilizacije.

Istraživači veruju da je civilizacija koja je živela na područuju današnjeg Pakistana i severozapadne Indije u vrhnucu Bronzanog doba naseljavala 1,5 miliona kvadratnih kilometara duž reke Indus i da je na tom području živelo oko 5 miliona ljudi.

Zahvaljujući brojnim artefaktima i delovima keramike koji su prikupljeni sa brojnih drevnih nalazišta, istraživači su otkrili da su ovi drevni ljudi bili izuzetno vešti majstori i metalurzi koji su posedovali znanje obrade bakra, bronze, olova i kalaja. Navodi se da su oni takođe bili majstori u pravljenju cigala, što im je omogućavalo da lako kontrolišu zalihe vode i navodnjavanje.

Prema rečima istraživača, drevna civilizacija iz doline Indus je stara 8 milenijuma.

Dokazi prikupljeni na nalazištima u Harapi i Mohendžo-Daru ukazuju na to da su ovi drevni ljudi bili vešti planeri, inženjeri i farmeri.

Mohendžo-Daro je bio jedan od najvažnijih gradova u južnoj Aziji i civilizaciji Indus zajedno sa gradom Harapa, jednim od prvih i najvažnijih drevnih naselja.

Prema rečima nekih istraživača, Mohendžo-Daro je uništen pre oko 2.000 godine usled eksplozije koju je najverovatnije izazvala nuklearna bomba. Procenjuje se da je u tom trenutku grad naseljavalo oko 40.000 ljudi, mada neki naučnici pominju i cifru od 100.000 ljudi.

Naučnici su u prošlosti verovali da su jedan od glavnih razloga za propast ove civilizacije bile klimatske promene i smanjenje nivoa vode u reci Indus. Međutim, izgleda da to nije istina.

Iako postoje dokazi o postojanju različitih vremenskih šablona u dalekoj prošlosti, dokazi iz Birane ukazuju na to da su ljudi uspeli da prežive uprkos vremenskim promenama.

Naučnici navode da su drevni ljudi menjali strategiju kada je u pitanju sejanje useva tako da su npr. sadili pšenicu i ječam u sezonama pojačanih monsuna, a proso i pirinač u periodima kada nije bilo toliko monsuna.

Međutim, ono što je uzrokovalo propast drevnih metropolisa je najverovatnije bila ta promena useva. Deurbanizacija većih drevnih nalazišta je nastala usled nedostatka ustanova za skladištenje većih useva. Ljudi su počeli da se odlučuju na lična skladišta jer im je bio potreban manji prostor za useve sa manjim prinosom.

Webtribune.rs